پایگاه خبری وینا پرس – محمدحسین دماوندی، فیلم‌ساز جوانی که فیلم کوتاه او به نام «بیسو» اخیراً موفق به دریافت جایزه «یاس زرین» از جشنواره بین‌المللی سلامت دانشجویان شده است، بر این باور است که اگر کاری را با علاقه آغاز کنیم، نباید در انجام و به ثمر رساندن آن تردید داشته باشیم؛ چرا که در این صورت، نتیجه دلخواه حاصل خواهد شد. به بهانه ساخت فیلم «بیسو» و مستندی که اخیراً از شبکه یک سیما پخش شده است، گفت‌وگویی با او داشتیم.

نام فیلم شما چیست و چه معنایی دارد؟ دلیل این نام‌گذاری چیست؟

فیلم کوتاه «بیسو» اثری ساده و در عین حال ساختارشکنانه است. یک دقیقه ابتدایی این فیلم در تاریکی می‌گذرد و از منظر یک فرد نابینا روایت می‌شود که همراه با مونتاژی صوتی است. داستان فیلم درباره زنی نابیناست که به سینما می‌رود و در ادامه به‌عنوان یک منتقد نابینا، فیلم را نقد می‌کند. محور اصلی این اثر به چالش کشیدن قضاوت‌های انسانی است. عنوان «بیسو» نیز به بی‌جهت بودن پیکان قضاوت اشاره دارد؛ یعنی هر سمتی که این پیکان قرار بگیرد، چیزی جز خطای دید نخواهد بود. همچنین، عنوان فیلم به چشم‌های نابینای شخصیت اصلی که «سویی» ندارد، اشاره می‌کند. این فیلم، علاوه بر نگاهی نو به زندگی نابینایان، هجویه‌ای بر منتقدانی است که بدون دیدن یک فیلم، آن را نقد و نفی می‌کنند.

ایده نام فیلم و طرح آن از کجا آمد؟

ایده اصلی فیلم زمانی به ذهنم رسید که با دوستانم به سینما رفتم و به دلیل حساسیت چشمی، اشک از چشم‌هایم جاری شد. چند دقیقه‌ای چشم‌هایم را بستم و فیلم را بدون دیدن تماشا کردم. این تجربه، دیدگاه من را به فیلم تغییر داد؛ گویی دیالوگ‌های اطرافم به بخشی از دیالوگ‌های فیلم تبدیل شده بودند.

از همکارانتان در تولید فیلم‌هایتان بگویید. گروه خود را چگونه شکل می‌دهید؟

از آنجا که فعالیت سینمایی‌ام را از دوران دانشجویی آغاز کردم، همیشه علاقه‌مند بوده‌ام در فیلم‌هایم با دانشجویان همکاری کنم. در فیلم «بیسو»، سه نفر از هم‌دانشگاهی‌هایم، یعنی آقای آرمین بهارلویی (فیلم‌بردار)، آقای پیام علیجانی (صدابردار) و آقای احسان خانی گلستان (تدوین‌گر)، به‌صورت خالصانه و برادرانه در کنارم بودند. همچنین، بازیگر اصلی فیلم، خانم مهسا ملکی، از دوستان قدیمی من است که پیش‌تر در یک تئاتر دانشجویی با او همکاری داشتم.

فیلم «بیسو» در کدام جشنواره موفق به کسب جایزه شد؟

این فیلم در دومین جشنواره بین‌المللی سلامت دانشجویان موفق به کسب جایزه «یاس زرین» و دیپلم افتخار شد و در بخش فیلم کوتاه داستانی رتبه سوم را به دست آورد. هیئت انتخاب این بخش، خانم فاطمه گودرزی و آقای علیرضا خمسه بودند. خانم گودرزی در مراسم اختتامیه، سطح بالای فیلم‌های جشنواره را ستودند و از فیلم‌سازان این جشنواره به‌عنوان سینماگران آینده یاد کردند.

درباره مستند «شوتی» و همکاری‌تان در این پروژه توضیح دهید.

مستند تلویزیونی «شوتی» به کارگردانی ناصر طاهریان و تهیه‌کنندگی علی اسیوند، به روایت زندگی واقعی فردی به نام سجاد می‌پردازد و در تاریخ ۲۰ آبان از شبکه یک پخش شد. در این پروژه به‌عنوان مدیر فیلم‌برداری همکاری داشتم. چالش اصلی در این مستند، لوکیشن‌های خاص و صحنه‌های اکشن بود که با همکاری نیروی انتظامی ضبط شد. همچنین، برخی از هم‌دانشگاهی‌هایم، از جمله خانم آرینا واقف‌رونقی (عکاس پروژه)، به من معرفی شدند و در این کار همراهی کردند.

درباره موفقیت‌های اخیرتان و فیلم‌های آینده بیشتر بگویید.

پیش‌تر به دو فیلم «بیسو» و «وانموده» اشاره کرده بودم. اکنون هر دو فیلم ساخته شده‌اند و «بیسو» موفق به کسب جایزه شده است. فیلم «وانموده» نیز وارد مرحله پخش شده و امیدوارم جوایز خوبی کسب کند. این فیلم، با تهیه‌کنندگی آقای علی اسیوند، اخیراً در جشنواره «پنج» در کنار آثار برجسته دیگر پذیرفته شد و به‌زودی در پردیس سینمایی ملت به نمایش درخواهد آمد. همچنین، دو پروژه جدید به نام‌های «راه نامرئی» و «رسام» در مرحله نگارش و اصلاح فیلمنامه قرار دارند.

شما اخیراً در حوزه فیلم‌برداری نیز فعالیت‌هایی داشته‌اید. چگونه به این حوزه علاقه‌مند شدید؟

در تجربه کارگردانی، گاهی ایده‌هایی داشتم که از نظر فنی قابل اجرا نبودند. این مسئله باعث شد فیلم‌برداری را بیشتر یاد بگیرم. نخستین تجربه فیلم‌برداری‌ام زمانی بود که یکی از دوستانم، به دلیل مشکل فیلم‌بردارش، از من خواست این کار را انجام دهم. خوشبختانه نتیجه قابل‌قبول بود و از آن زمان، به‌عنوان فیلم‌بردار در پروژه‌های مختلف همکاری داشتم. آخرین کارم در این زمینه، مستند تلویزیونی «شوتی» بود.

اگر نکته در پایان باقی مانده با خوانندگان ما در میان بگذارید؟

به دوستان دانشجو و فیلم‌سازان جوان پیشنهاد می‌کنم به خود و کارشان ایمان داشته باشند. حتی اگر سخت، بدون حمایت و غیرممکن به نظر برسد، انجام دادن یک کار ارزشمند است. تجربه ساخت یک فیلم بد بسیار ارزشمندتر از دست کشیدن از کاری به دلیل کمال‌گرایی است. برای همه، بهترین اتفاقات را آرزو می‌کنم.

نویسنده: مینا صفدری